🌕 Faktura Vat Marża Samochód Wzór

Przedsiębiorcy chcący zatrzymać wartościowych pracowników w firmie stosują różnego rodzaju benefity, jednym z nich jest sfinansowanie ubezpieczenia. Zapewnienie pracownikom ubezpieczenia ma na celu zachowanie ich zadowolenia z pracy, motywację do angażowania się w wykonywanie obowiązków pracowniczych, a także dbanie o dobry wizerunek pracodawcy. Czy wydatki na ubezpieczenie pracowników i zleceniobiorców podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy?Czy koszty pracownicze podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów?Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Analogiczne zapisy znajdziemy art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatek może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy, koszt został wyszczególniony w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów oraz został właściwie udokumentowany. Podatnik, uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów, odnosi korzyści w postaci zmniejszenia podstawy opodatkowania, spoczywa więc na nim ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania do zasady koszty pracownicze zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów. Na koszty pracownicze składają się nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, ale także wszelkiego rodzaju nagrody, premie, diety, inne należności za czas podróży służbowej, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, świadczenia medyczne oraz inne wydatki na rzecz pracowników, pod warunkiem, że wydatki te spełniają ogólną definicję kosztów uzyskania przychodów, a więc zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i nie zostały wyszczególnione w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania dla pracowników i zleceniobiorców a koszty podatkoweNa mocy art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka, o którym mowa w dziale I w grupach 1, 3 i 5 oraz w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w zapisy możemy znaleźć w art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób zasadą jest zatem, że składki opłacone przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, poza wyjątkami wskazanymi w uzyskania przychodów mogą być zatem składki opłacone przez pracodawcę z tytułu umów:Działu I (ubezpieczenia na życie):ubezpieczenia na życie,ubezpieczenia na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym,ubezpieczenia wypadkowego i chorobowego, jeśli są uzupełnieniem ubezpieczenia na życie, posagowego, zaopatrzenia dzieci, na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym oraz rentowego;Działu II (ubezpieczenia osobowe oraz majątkowe):ubezpieczenia wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej (świadczenie jednorazowe, świadczenia powtarzające się, połączone świadczenie jednorazowe i powtarzające się, przewóz osób),ubezpieczenia choroby (świadczenia jednorazowe, świadczenia powtarzające się, świadczenia kombinowane).Jak widzimy, wyjątki wskazane w ustawie odnoszą się do grup ryzyka dotyczących ubezpieczeń na życie i ubezpieczeń wypadkowych i chorobowych. Do wyjątków wskazanych przez ustawodawcę wśród składek na ubezpieczenie mogących stanowić koszty podatkowe nie należą natomiast składki na ubezpieczenie OC. Zgodnie z wydawanymi interpretacjami podatkowymi skoro tylko wydatki z tytułu niektórych umów ubezpieczenia mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, to wydatki dotyczące innych umów w tym w szczególności składek na ubezpieczenie OC na rzecz pracowników nie powinny podlegać zaliczeniu do kosztów podatkowych. Takie stanowisko potwierdzone zostało w interpretacji indywidualnej (sygn. DD10/033/222/MZB/13/PK-277) z 28 października 2013 roku wydanej przez Ministerstwo powyżej przepisy odnoszą się do pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, nie obejmują swym zakresem sytuacji, gdy ubezpieczonym są osoby niebędące pracownikami ubezpieczającego, czyli w szczególności zleceniobiorcy. Pracodawca może jedynie zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na ubezpieczenie na życie pracowników, z którymi nawiązano stosunek pracy. Wydatki na ubezpieczenie na rzecz zleceniobiorców zgodnie z wydawanymi interpretacjami podatkowymi nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w działalności na ubezpieczenie pracowników i zleceniobiorców – interpretacja indywidualnaInterpretacja indywidualna (sygn. z 8 marca 2022 roku wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej odnosi się do możliwości ujęcia w kosztach podatkowych wydatków na ubezpieczenie dla pracowników i prowadzi działalność gospodarczą, zatrudnia pracowników na podstawie umowy o pracę oraz współpracuje ze zleceniobiorcami. Wnioskodawca planuje przystąpienie do programu ubezpieczenia na życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym (UFK), którym objęci będą pracownicy i zleceniobiorcy. UFK to wydzielony fundusz aktywów w ubezpieczeniu na życie z funduszem kapitałowym, stanowiący rezerwę tworzoną ze składek ubezpieczeniowych, która jest inwestowana w sposób określony w umowie ubezpieczenia. Fundusze te stanowią integralną część składową polisy z UFK, która ma charakter ochronno-inwestycyjny. Objęcie pracowników i zleceniobiorców ubezpieczeniem na życie z UFK ma na celu motywować personel do większego zaangażowania, stworzyć silną więź i poczucie lojalności, zatrzymanie pracowników, zapewnienie im komfortu psychicznego poprzez udzielenie zabezpieczenia na wypadek choroby/śmierci czy wzmocnienie konkurencyjności na rynku pracy. Stroną umowy będzie towarzystwo ubezpieczeniowe i wnioskodawca, a pracownicy i zleceniobiorcy podmiotami uprawnionymi z umowy ubezpieczenia. Składki ubezpieczeniowe opłacane będą przez wnioskodawcę jako ubezpieczającego. Umowa ubezpieczenia na życie z UFK skonstruowana jest w ten sposób, że przewiduje podział składki opłacanej przez ubezpieczającego na część ochronną i część inwestycyjną. W trakcie trwania umowy to wnioskodawca jest jedynym uprawnionym do środków zgromadzonych w części inwestycyjnej polisy, a z chwilą wypłaty to pracownik staje się uprawnionym. Do czasu faktycznej wypłaty środków z polisy pracownik nie ma do tych środków żadnych praw. Jeśli polisa zostanie zlikwidowana, to wszystkie środki zgromadzone na koncie dodatkowym trafią z powrotem do wnioskodawcy (który te środki wpłacił), po potrąceniu wysokich opłat ubezpieczenia na życie z UFK, którą zamierza zawrzeć wnioskodawca, została wymieniona w załączniku do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej – w Dziale I pt. „Ubezpieczenia na życie” i należy do grupy pierwszej określonej mianem „Ubezpieczenia na życie”.Umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, będzie wykluczała:wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w zadał pytanie, czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, wydatki ponoszone przez wnioskodawcę na opłacanie całej składki ubezpieczeniowej z tytułu polisy dla pracownika/zleceniobiorcy będą stanowiły koszty uzyskania przychodu Krajowej Informacji Skarbowej podkreślił, że w kontekście wydatków na ubezpieczenie na życie z UFK poniesionych na rzecz pracowników zatrudnionych na umowę o pracę wskazać należy, że pomimo że generalną zasadą jest, że opłacane przez pracodawcę składki z tytułu umów ubezpieczenia na rzecz pracowników nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, to jednak ustawodawca przewidział w tym zakresie wyjątek, który przy spełnieniu warunków określonych w art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych daje możliwość zaliczenia składek na ubezpieczenie pracowników do kosztów uzyskania przychodów. Z opisu rozpatrywanej sprawy wynika, że powyższe warunki zostały spełnione. Jak wskazał wnioskodawca, ubezpieczonym będzie osoba fizyczna, która będzie jego pracownikiem, umowa ubezpieczenia na życie z UFK, którą zamierza zawrzeć wnioskodawca, została wymieniona w załączniku do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej – w Dziale I pt. „Ubezpieczenia na życie” i należy do grupy pierwszej określonej mianem „ubezpieczenia na życie” oraz umowa ubezpieczenia wykluczać będzie w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono:wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,możliwość zaciągnięcia zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w samym Dyrektor KIS potwierdził, że wydatki poniesione na polisę ubezpieczeniową pracowników zatrudnionych na umowę o pracę stanowią koszty uzyskania przychodów pracodawcy. Następnie organ podatkowy zaznaczył, że przepis art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie obejmuje swym zakresem sytuacji, gdy ubezpieczonym są osoby niebędące pracownikami ubezpieczającego, tym samym powinny być oceniane jedynie z punktu widzenia ogólnej definicji kosztów uzyskania przychodów. W ocenie Dyrektora KIS pomiędzy poniesionym kosztem składki na rzecz zleceniobiorców a osiągniętymi przez wnioskodawcę przychodami nie zachodzi związek przyczynowo skutkowy. W konsekwencji wydatki poniesione z tego tytułu na rzecz zleceniobiorców nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów.

Faktury VAT-marża są wystawiane przez sprzedawców towarów używanych (np. komisy samochodowe) oraz pośredników (np. usługi turystyczne). Artykuł wyjaśnia zasady opodatkowania podatkiem VAT tych transakcji, wyliczania kwoty podatku, podaje dane wymagane na fakturze VAT-marża oraz sposób księgowania faktury VAT-marża przez nabywcę. Faktury VAT marża wystawiają podatnicy, dla których podstawą opodatkowania jest marża. Na czym polega procedura VAT marża? Obowiązek wystawiania Faktury VAT-marża Transakcje, które można opodatkowywać wg tej procedury określa ustawa o podatku VAT. Do tej grupy należą podatnicy świadczący usługi turystyki oraz dokonujący dostaw towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków. Zgodnie z przepisami ustawy podstawą opodatkowania VAT marżą jest różnica pomiędzy kwotą należności, którą powinien zapłacić nabywca, a ceną nabycia towarów lub usług, pomniejszona o kwotę podatku. Taka procedura rozliczania VAT oznacza, że sprzedawca nalicza i odprowadza VAT naliczony tylko od kwoty od marży (różnicy pomiędzy ceną sprzedaży i zakupu), ale bez możliwości odliczenia VAT z faktur zakupu. Przykład stosowania procedury VAT-marża Najlepszym przykładem stosowania procedury VAT-marża jest działalność komisów samochodowych. Komis najczęściej kupuje pojazd od osoby fizycznej za określoną kwotę na podstawie umowy kupna-sprzedaży lub umowy komisowej. Umowa nie określa kwoty podatku VAT – ponieważ taka transakcja nie podlega ustawie. Tym samym sprzedawca nie ma możliwości odliczenia podatku naliczonego. Ale sprzedawca jest płatnikiem podatku VAT i gdy dokona sprzedaży musi go naliczyć. Nie wylicza jednak kwoty podatku od całej ceny sprzedaży. Zaczyna od wyliczenia różnicy pomiędzy całkowita ceną sprzedaży, a ceną zakupu. Różnica jest kwotą prowizji brutto, która po podzieleniu przez 1,22 da kwotę prowizji netto. Różnica pomiędzy prowizją brutto i netto jest kwotą podatku VAT, którą sprzedawca jest zobowiązany wpłacić do US. Dane na fakturze VAT- Marża Tego rodzaju faktura ma ograniczony zakres danych i nie musi określać ceny jednostkowej netto, wartości sprzedaży netto, stawki podatku, sumy wartości sprzedaży z podziałem na stawki, kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku. Podatnicy wystawiający fakturę marżę nie muszą też wyszczególniać na niej swojej marży. Tak więc na fakturze vat-marża widnieje tylko jedna kwota – całkowita cena sprzedaży. Jak księguje fakturę VAT-marża kupujący. Ponieważ faktura VAT-marża nie zawiera kwoty podatku to kupujący nie może go odliczyć. Dla niego faktura VAT-marża jest równoważna z rachunkiem wystawionym przez nie-vatowca, lub umową kupna-sprzedaży. Taka faktura nie jest księgowana w ewidencji zakupów VAT. Cała kwota należna sprzedawcy będzie zaksięgowana jako koszt prowadzenia działalności. Faktura VAT-marża a WNT i import towarów Faktura VAT-marża występuje również w obrocie międzynarodowym. Transakcje udokumentowane fakturą VAT-marża (wystawioną przez zagranicznego sprzedawcę) nie mają charakteru ani importu towarów (gdy dostawca pochodzi spoza Unii) ani wewnątrzunijego nabycia towarów (dostawa z terenu Unii). Tym samym na kupującego nie spada obowiązek opodatkowania zakupu polskim podatkiem VAT. Szczególne znaczenie ma to w wypadku zakupu przez firmę samochodów osobowych. Samochód nabyty w np. w Niemczech na podstawie zwykłej faktury sprzedaży z zastosowaniem stawki VAT 0% jest transakcją WNT. Kupujący musi złożyć w US druk VAT-23, na którym ma obowiązek naliczyć podatek VAT wg stawki 22%. Następnie ma prawo do odliczenia 60% (lecz nie więcej niż 6000 zł) naliczonego podatku. W przypadku zakupu samochodu na podstawie faktury VAT-marża podatnik, na druku VAT-24, występuje do US z wnioskiem o stwierdzenie braku obowiązku uiszczenia podatku. Istotne jest, aby przedstawiona w US faktura VAT-marża jednoznacznie potwierdzała ten sposób opodatkowania. Zachęcamy do komentowania naszych artykułów. Wyraź swoje zdanie i włącz się w dyskusje z innymi czytelnikami. Na indywidualne pytania (z zakresu podatków i księgowości) użytkowników odpowiadamy przez e-mail, czat lub telefon – skontaktuj się z nami. Administratorem Twoich danych osobowych jest IFIRMA z siedzibą we Wrocławiu. Dodając komentarz na blogu, przekazujesz nam swoje dane: imię i nazwisko, adres e-mail oraz treść komentarza. W systemie odnotowywany jest także adres IP, z wykorzystaniem którego dodałeś komentarz. Dane zostają zapisane w bazie systemu WordPress. Twoje dane są przetwarzane na podstawie Twojej zgody, wynikającej z dodania komentarza. Dane są przetwarzane w celu opublikowania komentarza na blogu, jak również w celu obrony lub dochodzenia roszczeń. Dane w bazie systemu WordPress są w niej przechowywane przez okres funkcjonowania bloga. O szczegółach przetwarzania danych przez IFIRMA dowiesz się ze strony polityki prywatności serwisu Może te tematy też Cię zaciekawią Mały podatnik – przywileje w PIT i VAT. Małym podatnikiem jest przedsiębiorca, u którego wartość przychodu ze sprzedaży w poprzednim roku podatkowym wraz z kwotą podatku VAT należnego nie przekracza ustawowych limitów. Spełniasz warunki do uznania cię za małego podatnika? Sprawdź koniecznie jakie przywileje PIT i VAT przysługują Ci w 2020 roku! Czytaj dalej

faktura vat marża samochód wzór