⛈️ Ziemie Polskie W Drugiej Połowie Xix Wieku

ZIEMIE POLSKIE W I POŁOWIE XIX WIEKU XIX WIEK Ziemie polskie po kongresie wiedeńskim TEMAT 1 OŚ CZASU 1816r. Oś czasu 1828r. 1815r. założenie Uniwersytetu Warszawskiego utworzenie Banku Polskiego powstanie Królestwa Polskiego Conclusion TEMAT 2 Keep it simple Keep it simple Q & A Q

Podstawową rolę w reformie gospodarki odegrały przeprowadzone w różnym czasie i na różnych zasadach reformy agrarne. W Prusach uwłaszczenie rozciągnięto na wiele lat, zaś ziemianom wypłacano odpowiednie odszkodowania. Nie objęto nim wszystkich chłopów, ci którzy nie otrzymali ziemi, dołączyli do grupy robotników rolnych. W Austrii i Rosji reforma uwłaszczeniowa skierowana była przeciw polskiemu ziemiaństwu, w celu zyskania przychylności chłopów. Reforma austriacka z 1848 roku i rosyjska z 1864 roku obejmowały swym zasięgiem wszystkich chłopów, a odszkodowanie wypłacane od państwa było niższe niż w Prusach. Majątki z powodu braku środków były przestarzałe, z trudem dostosowywały się do nowych warunków. Dotknął je kryzys z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, w wyniku którego wiele z nich upadło. Także rozdrobnione majątki chłopskie nie pozwoliły zapewnić tej warstwie godziwej egzystencji, a tym bardziej rozwijać na wsi nowe technologie. Jedynie na terenie zaboru pruskiego dzięki rynkowi zbytu i protekcjonistycznej polityce państwa rolnictwo intensywnie się rozwijało – likwidowano ugory, zmechanizowano część robót, zastosowano nawozy sztuczne, rozwinięto hodowlę. Spowodowało to, że poziom rolnictwa na Pomorzu i w Wielkopolsce na początku XX wieku zbliżył się do zachodniego. Poziom industrializacji ziem polskich był bardzo nierównomierny. Najlepiej radził sobie sąsiadujący z dawną Rzeczpospolitą Górny Śląsk, gdzie w parze ze stopniową modernizacją przemysłu wysoko stało rolnictwo. Na Pomorzu i w Poznańskim rozwijał się przemysł spożywczy, w Galicji w latach osiemdziesiątych rozwinął się przemysł związany z wydobyciem ropy naftowej. W Królestwie natomiast od połowy lat pięćdziesiątych modernizowano produkcję w zakładach włókienniczych, zaś na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych unowocześniono hutnictwo. Rozwijał się okręg łódzki i Zagłębie Dąbrowskie. Obok wielkiego przemysłu istniały liczne manufaktury, kwitło także tradycyjne rzemiosło. Dzięki zniesionej w 1851 roku granicy celnej eksport polskich wyrobów, szczególnie włókienniczych, z Królestwa stanowił intratny interes. Istotnym czynnikiem społecznym były migracje ludności. Oblicza się, że w latach 1870-1914 ziemie polskie opuściło ok. 3,6 miliona osób. O poziomie świadomości mieszkańców dawnej Polski świadczył stan analfabetyzmu. W zaborze pruskim pod koniec XIX wieku analfabeci praktycznie nie występowali, w austriackim stanowili ok. 50%, zaś w Królestwie 70 % ogółu ludności. Po tym jak Galicji przyznano większą autonomię nastąpił jej szybszy rozwój. Uprzemysłowienie tego rolniczego (ponad 80% ludności żyjącej z rolnictwa) nastąpić mogło jedynie dzięki zmianie polityki celnej, taryfowej i udzieleniu kredytów inwestycyjnych. Powstała państwowa sieć kolejowa, sieć dróg bitych, zaczęto regulować rzeki i meliorować obszary rolnicze. Utworzono spółdzielcze Kasy Zaliczkowe. We Lwowie powstały: Bank Rolny, Galicyjska Kasa Oszczędności, Towarzystwo Kółek Rolniczych i Związek Stowarzyszeń Zarobkowych i Gospodarczych. Od 1890 roku zaczęły powstawać Spółki Oszczędności i Pożyczek (Kasy Stefczyka). W celu rozwoju przemysłu powołano Komitet Krajowy do Spraw Przemysłu, który wspierał i jednoczył inicjatywy. Intensywnie rozwijały się również organizacje związane z oświatą i szkolnictwem. Dowiedz się więcej Komentarze artykuł / utwór: Zmiany społeczno-gospodarcze na ziemiach polskich w II poł. XIX wiekuDodaj komentarz (komentarz może pojawić się w serwisie z opóźnieniem)

W pierwszej połowie XVI wieku do Polski z Czech trafiło nauczanie talmudyczne, głównie za sprawą szkoły Jakuba Pollaka, twórcy metody studiowania tekstu nazywanej Pilpul. Jednym z jej pionierów w Polsce był Szlomo Szachna (ok. 1500–1558), uczeń Pollaka. Żył i zmarł w Lublinie, w którym był zwierzchnikiem jesziwy.

– nazwą tą powszechnie określa się wydarzenia w Cesarstwie Niemieckim, w latach 1871–1878, kiedy to kanclerz Otto von Bismarck usiłował doprowadzić do ograniczenia wpływów Kościoła katolickiego w posewastopolska – określenie okresu w historii Rosji, który nastąpił po klęsce wojsk rosyjskich w wojnie krymskiej, toczonej z Turcją Osmańską. Nazwa pochodzi od miasta Sewastopol, które było głównym teatrem walk i symbolem klęski. Branka – potoczne określenie poboru do wojska rosyjskiego w o uwłaszczeniu (chyba chodzi o chłopów?) - dekret wydany przez Komitet Centralny Narodowy, obiecujący ziemię bezrolnym, którzy wezmą udział w apuchtinowska – polityka rusyfikacji wprowadzona w Królestwie Polskim po upadku powstania kagańcowa – ustawa parlamentu niemieckiego z 1908 roku, która w paragrafie 12 zakazywała używania na spotkaniach języka polskiego w tych miejscowościach, w których znajdowało się mniej niż 60% pruskie – masowe wysiedlenia Polaków (i w mniejszej liczbie Żydów) z dążenie do wynarodowienia Polaków,- zakaz wypowiadania się w języku narzucaniu rdzennym mieszkańcom ziem polskich języka niemieckiego oraz kultury i sztuki niemieckiej wbrew ich -rozwijająca się działalność konspiracyjna,- wybuch powstania styczniowego,- ataki powstańców na garnizony rosyjskie,- demonstracje zbrojne,- zakładano tajne organizacje polityczne,- urządzano wiece i strajki,- prowadzono tajne nauczanie na wsi,- wydawano w dużych nakładach elementarze i podręczniki,- legalna i podziemna prasa wydawana w Królestwie, Hipolit Cegielski – polski filolog, przemysłowiec, działacz społeczny, dziennikarz i Stefczyk – nauczyciel, działacz społeczny i spółdzielczy, ekonomista. Inicjator zakładania spółdzielczych kas oszczędnościowo-pożyczkowych, znanych później jako Kasy Murawjow – rosyjski konserwatywny działacz państwowy, generał-gubernator wileński w czasie tłumienia powstania styczniowego, Drzymała – polski chłop z Poznańskiego, prowadził spór z administracją Królestwa Prus o pozwolenie na budowę domu; wóz Drzymały stał się symbolem walki z germanizacją w zaborze Limanowski – polski historyk, socjolog, polityk, działacz socjalistyczny i Waryński – polski działacz i ideolog polskiego ruchu socjalistycznego. Roman Stanisław Dmowski – polski polityk, publicysta polityczny, Minister Spraw Zagranicznych. Współzałożyciel Narodowej Demokracji, główny ideolog polskiego nacjonalizmu. Polski działacz Luksemburg – działaczka i ideolog polskiego i niemieckiego ruchu Witos – polski polityk, działacz ruchu ludowego, trzykrotny premier Rzeczypospolitej Feliks Przybyszewski – polski pisarz, poeta, dramaturg, nowelista okresu Młodej Polski, skandalista, przedstawiciel cyganerii krakowskiej i nurtu polskiego Wyspiański– polski dramaturg, poeta, malarz, grafik, architekt, projektant mebli. Jako pisarz związany z dramatem symbolicznym. Tworzył w epoce Młodej Dyktatorzy powstania styczniowego:- Marian Langiewicz- Ludwik Mierosławski- Romuald Traugutt6. Przyczyny:- porażka Rosji w wojnie krymskiej- branka- aresztowanie polskich patriotówSkutki:- Królestwu Polskiemu zmieniono nazwę na Kraj Przywiślański- zsyłka na Sybir - uwłaszczenie chłopów7. - dekret o uwłaszczeniu: 1863 powstanie Hakaty: 1894 strajk we Wrześnii: 1901– 1902 powstanie Wielkiego Proletariatu: 1882 krwawa niedziela w Petersburgu: 1905 powstanie stronnictwa ludowego: 1931 Narodowa Partia Robotnicza (NPR) – polska partia polityczna, działająca w latach 1920-1937. NPR odwoływała się do klasy robotniczej, jednak głosiła program solidaryzmu narodowego. Niezależna Partia Chłopska - założenia:- przejęcie władzy drogą rewolucji i powołanie rządu robotniczo-chłopskiego,- reforma rolna bez odszkodowania, upaństwowienie lasów,- oddzielenia państwa od Kościoła,- sojusz z ze stron: i

Ziemie polskie w II połowie XIX wieku . Świat na przełomie XIX i XX wieku. I wojna światowa i odzyskanie niepodległości przez Polskę Mapa Finlandii z 1662 roku. Tzw. mała epoka lodowcowa, która panowała od początku XIV wieku i hamowała rozwój gospodarczy, osiągnęła szczyt w drugiej połowie XVII wieku. Częstym zjawiskiem stały się klęski głodu, z których największe wybuchły w 1677 roku i w 1696, kiedy ludność Finlandii zmalała o jedną trzecią.

Bardzo dużą zmianą, która dotknęła w II połowie XIX wieku polską wieś było zniesienie poddaństwa i likwidacja pańszczyzny. Chłopi stawali się odtąd właścicielami ziemi, którą uprawiali, co stanowiło rewolucję w porządku, w którym trwali od pokoleń.

w drugiej połowie XIX wieku. Multiple Choice. Edit. Please save your changes before editing any questions. 30 seconds. 1 pt. ziemie polskie pod zaborem pruskim.

XLK2OUL. 489 241 149 460 214 390 307 27 3

ziemie polskie w drugiej połowie xix wieku